20.11.2012 | 21:07
Kvķšagelt
Kvķšagelt, żlfur eša öskur er ašeins ein af birtingarmyndum ašskilnašarkvķša. Ašskilnašarkvķši er flókiš hegšunarferli, - skelfing eša ofsahręšsla gagntekur hundinn. Honum getur fylgt hegšun žar sem hlutir eru skemmdir, hegšun žar sem ótrślegum kröftum er beytt til aš losna śr bśri, herbergi eša afmörkušum staš, og/eša hundur pissar eša gerir stykkin sķn žar sem hann er ekki vanur žvķ (innandyra). Til aš leišrétta kvķšagelt, żlfur eša öskur žarf aš breyta eša lagfęra žaš sem orsakar kvķšann.
Leišrétting:
Žó hęgt sé aš breyta kvķša meš žjįlfun žar sem hundur er vaninn hęgt og rólega meš sķfelldri endurtekningu viš žvķ sem hann hręšist, žį žarf oft aš beita annarri hjįlp eša ašstoš viš aš nį aš lagfęra įstandiš. Žjįlfunarferli frį hundažjįlfara eša atferlisžjįlfa geta hjįlpaš mikiš til en stundum žarf nota DAP eša kvķšastillandi lyf til aš komast yfir įkvešinn žröskuld svo hundur geti slakaš į. Ekki bķša meš aš leita ašstošar fagfólks įšur en įstandiš veršur svo slęmt.
Gelt er ekki alltaf slęmt.
Röddin ķ hundi getur veriš nytsamleg, sérstaklega geltiš sem lętur okkur vita aš hundur žurfi aš fara śr eša vilji koma inn. Sumir žjónustuhundar eru žjįlfašir ķ aš gelta til aš nį athygli eigenda sinna. Hundar vara okkur viš ókunnugum og lįta vita af mögulegum hęttum. Ég man eftir nokkrum dęmum žegar gelt hundanna minna žjónaši góšum tilgangi, eins og žegar hestarnir sluppu śr geršinu sķnu. Ég minnist žess žegar litli pomerianinn minn stóš fyrir framan hryssu til aš varna žvķ aš hśn fęri śt um hliš sem hafši óvart veriš skiliš eftir opiš. Žegar skręk röddin ķ tķkinni minni veršur til žess aš ég gnķsti tönnum, minni ég mig į žaš aš žaš munu koma tķmar žegar hśn mun lķka nota žessa sömu rödd til aš segja mér eitthvaš įrķšandi og ég muni verša įnęgš aš hśn hafi žessa rödd.
Bęta viš athugasemd [Innskrįning]
Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.